Het broekbosgebied Poggenort bevindt zich in een dalkom. De grondwaterstand bereikt hier normaalgesproken het grondoppervlak. Het vele water in de bodem zorgt ervoor dat afgestorven plantenresten slechts in geringe mate vergaan en zich in de loop der tijd ophopen als laagveen. In de laaggelegen gebieden kan normaal gesproken bij een langdurend hoge grondwaterstand geen bos groeien. Een uitzondering is het zogenaamde broekbos, in het Emsland ook wel „Brook" genoemd. Er is hier één boomsoort dat zich thuis voelt ondanks de constante nattigheid: de zwarte els (alnus glutinosa). Aan zijn wortels vormt hij knobbels, waarin bacteriën leven. Deze kunnen stikstof rechtstreeks uit de lucht of het water halen en aan de boom doorgeven. Hierdoor kan de els beter dan andere planten voorzien in zijn behoefte aan voedingsstoffen. In ruil daarvoor voorziet de els de bacteriën van koolhydraten die als voedingsstoffen dienen. Door een speciaal grondweefsel kan de boom zijn wortels in de vochtige grond van zuurstof te voorzien. Daardoor verdraagt hij de nattigheid goed. Om de els op de natte bodem te kunnen laten groeien, vormt hij steltwortels. Deze groeien zijdelings vanuit de stam de grond in. Als het waterpeil in het broekbos daalt, bijvoorbeeld door afwatering zodat er zuurstof in het veen kan doordringen, dan ontbindt het. Hierdoor ontsnappen o.a. grote hoeveelheden in het veen opgeslagen koolstof als CO2 in de atmosfeer en dragen zij bij aan de klimaatverandering. De turfsubstantie neemt tijdens dit proces gestaag af, zodat de steltwortels van de elzen langzaam zichtbaar worden. Dat ziet er interessant uit, maar het is geen goed teken voor het veen en ons klimaat.